Şu bir gerçek ki, insan oğlu refaha ve bolluğa kavuştukça ya ondan bıkar, ya da daha fazlasını ister.
Meselâ varlık ve dirlikten gınâ getiren milyonerlerin milyarderlerin intihar etmeleri bu kabil alışılmış hadiselerdir.
Kezâ gündeliği kırk lira olan bir işçiye seksen lira verseniz, bir müddet sonra yüz seksen istemesi yadırganmaz.
Onun için ne maddî refah tam mânâsıyla beşerin yüzünü güldürür ne de maddî arzuları tatmin edilen kimse doymak nedir bilir.
Asıl dâvâ, bugün dünyanın, ruh ve mânâ bakımından tatminsiz oluşunda, kendi kendinden ve kendi yaratanından kesilmiş bulunmasındadır.
Bütün sıkıntısı, huysuzluğu, huzursuzluğu, derbederliği ve köklü nizamlara saldırışı, kîni, serkeşliği ve ahlâk zaafı, hep bu açlığının ve mânevî yoksulluğunun zarûrî ve tabiî neticesidir.
Kezâ, dünya için bu böyle olduğu gibi, bizim için de başka türlü değildir.
Sâmiha Ayverdi - Millî Kültür Meseleleri ve Maârif Dâvâmız
Yorumlar
Yorum Gönder